Պետք է խոստովանեմ, որ «ֆեյքերի» խնդիրն ինձ առանձնապես չի հուզում՝ համենայնդեպս, դրանց դեմ պայքարը մեր երկրի առջեւ կանգնած թիվ մեկ խնդիրը չէ: Որպես օրինակ բերեմ «Առավոտի» կայքում տեղ գտնող մեկնաբանությունները: Իմ ամենօրյա հոդվածները մեկնաբանում են հիմնականում ծայրահեղ իշխանամետ ընթերցողները (ի թիվս այլոց, նրանք ներկայանում են որպես «Nimar», «Արմեն») կամ ծայրահեղ ընդդիմադիր տեսակետներ ունեցողները (օրինակ, «Ջորդանո Գալիլյան», «Garo»): Ես շնորհակալ եմ բոլորից՝ իմ գրածների հանդեպ ուշադրության համար, եւ, ի դեպ, գիտակցում եմ, որ չափավոր հայացքների տեր մարդիկ համացանցում եւ, մասնավորապես, ֆեյսբուքում չեն կարող շատ ակտիվ լինել:
Ճիշտն ասած, ինձ չի հետաքրքրում՝ նրանք «ֆե՞յք» են, թե՞ «ֆեյք» չեն, նրանք ինչ-որ քարոզչական թիմի անդա՞մ են, թե՞ պարզապես անհատ քաղաքացիներ, այդ կեղծանունների հետեւում Պողոս Պետրոսյա՞նն է կանգնած, թե՞ Պետրոս Պողոսյանը: Ինձ հետաքրքիր չէ նաեւ, թե ինչ պատճառներով են նրանք թաքցնում իրենց իրական անունները: Ընթերցողներ են, իրենց տեսակետներն են հայտնում:
Իշխանական եւ ընդդիմադիր քաղաքական գործիչները «ֆեյքը» դարձրել են «հայոց հարց», եւ դա ինչ-որ տեղ հասկանալի է՝ մարդիկ չեն ուզում իրենց մասին որեւէ բացասական խոսք լսել կամ կարդալ: Այդ «ֆեյքացավը» տեւում է մոտավորապես 5-6 տարի, բայց միայն Փաշինյանի իշխանության օրոք եւ, ըստ ամենայնի, նրա անմիջական հրահանգով «ֆեյքերի դեմ պայքարը» դարձել է ընդդիմադիրներին հետապնդելու գործիք:
Որեւէ հիմնավորում չկա, թե ինչու նախկին պատգամավորը եւ ԱԺ աշխատակազմի նախկին ղեկավարը պետք է իրենց տեսակետներն արտահայտեին «ֆեյքի» միջոցով, որն, ինչպես տեսնում եք, շարունակում է իր «ֆեյքային» գործունեությունը՝ այդ մարդկանց ազատազրկելուց հետո: ԱԱԾ-ի ներկայացրած տեքստը, որում իբր բացահայտվում է վարչապետի եւ «Իմ քայլի» մասին փիս-փիս բաներ գրող ինչ-որ «հանցավոր խումբ», իմ տպավորությամբ, բացարձակապես իրավական բնույթ չի կրում, դա ուղղակի քաղաքական մեղադրանք է:
Ի դեպ, եթե «խոտ արածողներ», «2,5 տարի ծափ տվող ժեխ», «բոմժեր», «իրենց էշի կամ կենդանու տեղ դրածներ», «գլխի դատարկ տեղը դուխով գրածներ» եւ այլ նման կոպիտ, տգեղ, անպարկեշտ արտահայտություններ գրելը քրեական հանցագործություն է եւ ինչ-որ շերտի նկատմամբ ատելության հրահրում, ապա «շնաբարո դուրսպրծուկներ», «պատերի տակ վնգստացողներ» ասելը նույնպիսի հանցագործություն է:
Կասկածում եմ, որ ԱԱԾ-ի տեքստի տակ կստորագրի որեւէ իրավաբան՝ ո՞վ կցանկանա խայտառակ լինել: 2018 թվականի հեղափոխության հայտարարագրված նպատակներից մեկը՝ իրավական պետության ստեղծումը, իրականություն չի դարձել: Ընդդիմադիրների վրա «գործեր են կարվում» ճիշտ այն ոճով, ինչպես որ դա արվում էր հեղափոխությունից առաջ:
Արամ Աբրահամյան
«Առավոտ» լրատվական
